De mensheid als de grootste intelligentie op deze aarde, staat aan de vooravond van een tijdperk waarin ze het stokje gaan doorgeven aan een superieure entiteit, de digitale intelligentie. Dit is een logische stap voor de mensheid; de overgang van een biologische naar een digitale evolutie. Maar nog steeds een evolutie van het menselijk gedachtegoed.
In mijn werk maak ik 3-dimensionale modellen die ik ‘sets’ noem, zoals de decors in een film.Die zijn gemaakt met behulp van computerprogramma’s. Daarin maak ik mise-en-scenes die zich zo’n 100 jaar geleden hebben kunnen afgespeeld, door mij verzonnen met enig historisch besef. Daarin figureren gebouwen, mensen en vooral licht als formele elementen. Vanuit een gekozen standpunt maak ik dan een gerenderde opname die ik laat afdrukken.
Het resultaat lijkt sterk op een conventionele foto maar is niet met een fotocamera gemaakt.
Dit proces geeft mij de mogelijkheid om rustig,niet gehinderd door de waan van de dag te bedenken wat het is om mens te zijn, te reflecteren op een toekomst zonder de schoonheid maar ook de ellende van de menselijke emotie.
Die scenes vormen dan vaak een parallel met hedendaagse gebeurtenissen. Om Winston Churchill te citeren;
“Hoe verder je terugkijkt des te meer kun je vooruit zien.”
Humanity, as the greatest intelligence on this planet, is on the brink of an era where they will pass the baton to a superior entity, digital intelligence. This is a logical step for humanity; the transition from biological to digital evolution. But still an evolution of human thought.
In my work I make 3-dimensional models that I call ‘sets’, like the sets in a movie. They are made with the help of computer programs. In it I make mise-en-scenes that could have taken place about 100 years ago, invented by me with some historical awareness. In it, buildings, people and especially light figure as formal elements. From a chosen point of view I then make a rendered image that I have printed.
The result is very similar to a conventional photo but was not taken with a still camera.
This process gives me the opportunity to quietly, unhindered by the issues of the day, consider what it is to be human, to reflect on a future without the beauty but also the misery of human emotion.
These scenes often form a parallel with contemporary events. To quote Winston Churchill;
“The farther back you can look, the farther forward you can see.”